PLASTİK POŞETLE İMTİHANIMIZ

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Akçakoca Kent Konseyi, plastik ve kanserojen olduğu söylenen renkli naylon torbalara karşı savaş açmış, belediye meclisi tarafından kabul edilmesine rağmen uygulama hayata geçirilememişti.

Bu yüzden paralı poşet uygulamasının plastik poşet tüketimini azaltacağından emin değilim. Çünkü; yasa çıkarılmasına rağmen “ kervan yolda düzelir” misali o kadar çok eksik ve boşluk var ki “ bu böyle olmaz “ dedirtiyor insana.

Bir yerden başlamak lazım ama; eğri başlayan bir şeyin doğrusunu yapmak zaman alacak.

Markete alışverişe gidiyorsun, elin kolun dolu kasaya gidiyorsun, kasiyer soruyor “ poşet ister misin?”

“- Pardon, marketinizden aldıklarımı nereye koyup taşımalıyım sizce?”

“-Ver 25 kuruşu al plastik torbanı”

Şimdi biz plastik kullanımını azaltmış mı olduk?

Doğrusu, marketlerin para ile plastik torba satması değil, plastik torba yerine kese kağıdı , file veya bez torba satması olurdu.  Tabii daha uygun fiyata.  Hatta işletmenin reklamı olan bez veya kağıt torbalar ücretsiz olarak verilmeliydi…

Bundan sonra ne yapılabilir ?

Yasanın açığını, Bergama Belediyesi örnek bir uygulama ile kapatmaya çalışmış; “ 5 pet şişe getirene file çanta hediye” kampanyası başlatmış. Bu uygulama; pekala marketler üzerinden yapılabilir ve  pet şişe veya naylon poşet getirene ücretsiz file verilebilir.

Bu da yetmez, asıl sorun evsel atıklarımızı atmak için de plastik poşetlere ihtiyacımızın olmasıdır; Bizim imtihanımız da burada başlıyor:  Plastik poşetlerin ücretli olacağını duyunca; çevre açısından önce sevinsem de; evimde plastik poşet kullanımına devam etmek zorunda olduğumu fark edince, sorunumu nasıl çözeceğim üzerine kafa yordum ama çözüm bulamadım. Evde en çok çöp mutfakta ve tuvalette çıkıyor. Çünkü; tuvaletler ve logarlar yapılırken tuvalet kağıtlarını eritecek veya alıp götürecek şekilde yapılmadığından, tuvaletimin tıkanmaması için plastik poşet kullanmak zorundayım.  Yani tuvalet kağıdına verdiğim para az geldi bir de onu atmak için poşete para vereceğim. Mutfaktaki çöpler ise ayrı bir sorun. Apartmanlarda yaşayınca o çöplerin doğaya geri dönüşümünü sağlamak da mümkün değil.  Yıllar önce İstanbul’da geçirdiğim ilk yazımda karpuz kabuklarını çöpe atarken, o kabukları ananemin ineklerinin nasıl iştahla yediğini bildiğim için çok zorlanırdım. Artık her yer aynı ve geri dönüşüm için çok ciddi bir çalışma gerekiyor. O zamana kadar apartmanların mutfaklarına  150 dolar değerinde öğütücü takılarak, mutfak çöpü azaltılmalıdır.

Yani çevre düzenlemesine ve çevreyi korumaya, çevreyi mahvettiğimiz binalardan başlamak lazım; Mutfak ve tuvalet giderlerinin, çöpleri  transfer edecek özelliklerde yapılması şart.  Yoksa, eksik başlayan bu poşet hikayesi, marketler aracılığıyla yapılan soygunun bir parçası olarak kalır. Binalarda otopark yapma şartını ihlal ettiğimiz gibi geç kalmadan gerekli önlemleri alarak, bu durumu çevre ve doğa lehine çevirmeliyiz.

Nermin Alpay

Yaşam Hakkı Savunucusu